ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Η ζωή είναι γεμάτη ερωτήματα. Μερικά είναι επουσιώδη, άλλα πιο σοβαρά και άλλα ιδιαίτερα σπουδαία. Καθώς διαβάζεις αυτά τα λόγια, μπορεί κι εσύ να έχεις ερωτήματα για την υγεία, την οικονομική σου κατάσταση, τη δουλειά σου, την οικογένειά σου ή το μέλλον σου. Οι σοβαρότερες, οι σημαντικότερες ερωτήσεις είναι για τον Θεό και τη σχέση σου μ’ Αυτόν. Τίποτε στη ζωή δεν είναι πιο σπουδαίο απ’ αυτό. Η καλή υγεία, η οικονομική σταθερότητα, η σίγουρη εργασία, η ευτυχισμένη οικογένεια και ένα ελπιδοφόρο μέλλον, είναι όλα αυτά που ζητούν οι άνθρωποι. Κι όμως, όλα αυτά δεν είναι παρά πρόσκαιρα και τελικά χωρίς σκοπό, εκτός κι αν έχεις μια ζωντανή σχέση με τον Θεό, που να είναι ξεκάθαρη και βέβαιη και που θα διαρκέσει για πάντα.
Στις σελίδες που ακολουθούν, θα ανακαλύψεις γιατί μια τέτοια σχέση είναι τέτοιας επιτακτικής ανάγκης και πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί. Οι ερωτήσεις που ακολουθούν είναι οι πιο σοβαρές και σπουδαίες, που θα μπορούσε ο καθένας να ρωτήσει. Οι απαντήσεις είναι αυτές που χρειάζεται ο καθένας μας. Παρακαλώ, διάβασε με επιμέλεια και προσεκτικά όλες τις σελίδες αυτού του μικρού βιβλίου – μάλιστα, αν είναι ανάγκη πάνω από μια φορά. Προσπάθησε να πάρεις σοβαρά υπόψη το μήνυμά τους.

Αυτή είναι η βασική ερώτηση. Αν ο Θεός δεν υπάρχει, τότε η έρευνα ι’ Αυτόν είναι χωρίς σκοπό. «Εκείνος που πλησιάζει το Θεό πρέπει να ιστεύει στην ύπαρξή του» (Εβραίους 11:6). Αν και είναι αδύνατο να αποδείξουμε» τον Θεό με μαθηματικό τρόπο, υπάρχουν αποδείξεις ολύ πειστικές. Πάρε την ύπαρξη του σύμπαντος. Αν πούμε ότι είναι αποτέλεσμα τύχης, ότε εγείρονται πολλά ερωτηματικά και δε μας δίνουν απάντηση σε ανένα. Για παράδειγμα, στη θεωρία του Big Bang (Μεγάλη ΄Εκρηξη), από πού προήλθαν οι πρώτες ύλες; Ούτε και μια «Μεγάλη ΄Εκρηξη» πορεί να δημιουργήσει κάτι από το τίποτε! Η θεωρία της εξέλιξης είναι πλατιά διαδεδομένη, αλλά είναι κι αυτή αδύνατη. Πώς μπορεί το «τίποτε» να εξελιχτεί σε «κάτι», και μάλιστα σε θαυμαστές και πολύπλοκες μορφές ζωής;
΄Ολες οι άλλες θεωρίες είναι εξίσου αδύνατες, ευάλωτες. Η μόνη κανοποιητική εξήγηση είναι ότι «στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη» (Γένεσις 1:1). Ο κόσμος μας δεν είναι αποτέλεσμα μιας γιγάντιας ενέργειας με τη συμμετοχή στοιχείων που ήταν «πάντοτε εκεί». Αντίθετα « με το Λόγο του Θεού έχουν διαμορφωθεί μέσα στους αιώνες όλα όσα αποτελούν τη δημιουργία, έτσι που από τα αόρατα να έχουν δημιουργηθεί τα ορατά» (Εβραίους 11:3). Η δημιουργία είχε μια αρχή και ήταν ο Θεός που την έφερε στην ύπαρξη. «Γιατί αυτός είπε και έγιναν, πρόσταξε αυτός και θεμελιώθηκαν» (Ψαλμός 33:9). Αυτό ενισχύεται από την εκπληκτική τάξη και το σχέδιο της δημιουργίας, που φαίνεται παντού, και από τους νόμους του σύμπαντος που κρατούν τα πάντα μαζί, από την απεραντοσύνη του εξωτερικού διαστήματος ως τους μικροσκοπικούς οργανισμούς. Το σχέδιο δείχνει σχεδιαστή και οι νόμοι νομοθέτη. Ο Θεός είναι και τα δυο! «Είναι ο Θεός που δημιούργησε τον κόσμο κι όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν» (Πράξεις 17:24).

Είναι προφανές ότι αυτή θα ήταν η δεύτερη ερώτηση που θα μας απασχολούσε. Να αναγνωρίσει κάποιος την ύπαρξη του Θεού είναι ένα πράγμα, και να Τον δεχτεί από μια γενική άποψη, ότι δηλ. ο Θεός μιλά σε μας, στη δημιουργία και μέσα από τις σελίδες της Βίβλου, είναι
εντελώς άλλο. Χρειάζεται όμως να γνωρίσουμε περισσότερα για τον Θεό. Πώς είναι ακριβώς ο Θεός; Η Αγία Γραφή μας δίνει πολλές καθαρές και θετικές απαντήσεις, σ’ αυτήν την πολύ σπουδαία ερώτηση. Παρακάτω παραθέτουμε μερικές: Ο Θεός είναι πρόσωπο. Ο Θεός δεν είναι «αντικείμενο», μια δύναμη ή μια επίδραση. Ο Θεός σκέφτεται, αισθάνεται, επιθυμεί και ενεργεί με τρόπους, που δείχνουν ότι είναι ένα ζωντανό προσωπικό Ον. Δεν είναι «ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας» ή κάποιο είδος «σούπερμαν». «Ο Κύριος, όμως, είναι αληθινός Θεός, είναι ζωντανός Θεός, και αιώνιος βασιλιάς» (Ιερεμίας 10:10). Ο Θεός είναι ένας. Υπάρχει μόνο ένας αληθινός Θεός. Αυτός λέει: «Εγώ είμαι ο πρώτος, και εγώ ο έσχατος, και εκτός από μένα Θεός δεν υπάρχει» (Ησαϊας 44:6). Ακόμη ο Θεός έχει φανερώσει τον Εαυτό Του ως «Τριάδα» δηλ. τρία πρόσωπα: Ο Πατέρας, ο Υιός (Ιησούς Χριστός) και το Άγιο Πνεύμα. Το καθένα απ’ αυτά είναι αληθινό, πλήρες και ίσο με τον Θεό. Η Βίβλος λέει: «ο Θεός Πατέρας να δοξάζεται» (Φιλιππησίους 2:11), «Θεός ήταν ο Λόγος (Ιησούς Χριστός)» (Ιωάννης 1:1) και μιλάει για «τον Κύριο, που είναι το Πνεύμα» (Β’ Κορινθίους 3:18). Ενώ είναι μόνο ένας Θεός, υπάρχουν τρία Πρόσωπα στην Θεότητα. Ο Θεός είναι πνεύμα. Δεν έχει φυσικές διαστάσεις. Δεν έχει σώμα ούτε και χαρακτηριστικά που να ορίζονται με όρους μεγέθους και σχήματος. «Ο Θεός είναι πνεύμα κι εκείνοι που τον λατρεύουν, πρέπει να τον λατρεύουν πνευματικά και αληθινά» (Ιωάννης 4:24). Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός είναι αόρατος. «Τον Θεό κανένας δεν τον είδε ποτέ» (Ιωάννης 1:18). Αυτό σημαίνει ότι δεν περιορίζεται σ’ έναν τόπο τον ίδιο χρόνο, αλλά είναι παντού πάντοτε. «Δεν γεμίζω εγώ τον ουρανό και τη γη; λέει ο Κύριος» (Ιερεμίας 23:24). Εκτός από οτιδήποτε άλλο, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός είναι πλήρως ενήμερος για το κάθε τι που συμβαίνει παντού. Αυτό περικλείει όχι μόνο ό,τι κάνεις και λες εσύ, αλλά και κάθε σκέψη που περνά από το μυαλό σου. Ο Θεός είναι αιώνιος. Ο Θεός δεν έχει αρχή. Η Βίβλος λέει «από τον αιώνα μέχρι τον αιώνα, εσύ είσαι ο Θεός» (Ψαλμός 90:2). Δεν υπήρξε ποτέ χρόνος που ο Θεός δεν υπήρχε, ούτε και θα υπάρξει ποτέ καιρός που ο Θεός δεν θα υπάρχει. Ο Θεός περιγράφει τον Εαυτό Του ως  «αυτός που υπάρχει, που υπήρχε και που είναι να έρθει» (Αποκάλυψη 1:8). Και παραμένει αιώνια αναλλοίωτος «εγώ είμαι ο Κύριος, δεν αλλοιώνομαι» (Μαλαχίας 3:6).  Ό,τι ήταν πάντοτε ο Θεός, αυτό είναι τώρα και αυτό θα είναι πάντοτε στο μέλλον.
Ο Θεός είναι ανεξάρτητος. Όλα τα άλλα ζωντανά όντα είναι εξαρτώμενα από ανθρώπους ή από πράγματα και τελικά από τον Θεό: Ο Θεός όμως είναι ολότελα ανεξάρτητος από τη δημιουργία Του. Μπορεί να επιζήσει από μόνος Του. «Ούτε υπηρετείται από χέρια ανθρώπινα, σαν να είχε ανάγκη από κάτι, αφού είναι αυτός ο ίδιος που δίνει σε όλα ζωή και πνοή και τα πάντα» (Πράξεις 17:25). Ο Θεός είναι άγιος. Ο Θεός είναι «ένδοξος σε αγιότητα, θαυμαστός σε ύμνους» (΄Εξοδος 15:11). Δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση με την αγιότητα του Θεού. «Δεν υπάρχει άγιος καθώς ο Κύριος» (Α’ Σαμουήλ 2:2), δηλαδή που είναι ολότελα χωρίς μειονέκτημα ή ατέλεια. Η Βίβλος λέει γι’ Αυτόν: «Τα μάτια σου είναι καθαρότερα, από το να βλέπεις τα πονηρά» (Αββακούμ 1:13). Κι Αυτός ο άγιος Θεός απαιτεί αγιότητα από τον καθένα μας. Η εντολή σε μας σήμερα είναι: «Άγιοι να γίνετε, καθότι εγώ είμαι άγιος» (Α’ Πέτρου 1:16).
Ο Θεός είναι δίκαιος. Η Αγία Γραφή λέει ότι «ο Κύριος είναι Θεός κρίσεως» (Ησαϊας 30:18) και ότι «δικαιοσύνη και κρίση είναι η βάση τού θρόνου του» (Ψαλμός 97:2). Ο Θεός δεν είναι μόνο ο Πλάστης και ο Συντηρητής μας, είναι και ο Κριτής μας. Μας ανταμείβει και μας τιμωρεί και τώρα και αιώνια, με δικαιοσύνη που είναι τέλεια, χωρίς να μπορείς να κάνεις έφεση ή να αντιδικήσεις μαζί Του. Ο Θεός είναι τέλειος. Η γνώση Του είναι τέλεια, «μια και δεν υπάρχει κανένα δημιούργημα αδιερεύνητο για το Θεό, κι είναι όλα γυμνά και διάφανα μπροστά στα μάτια του, στον οποίο και θα δώσουμε λόγο» (Εβραίους 4:13). Ο Θεός γνωρίζει καθετί από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ακόμη και όλες τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις μας. Η σοφία Του είναι τέλεια και υπερβολικά πάνω από την κατανόησή μας. «Αλήθεια, τι βάθος απροσμέτρητο πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι βουλές του Θεού και πόσο ανεξιχνίαστες οι μέθοδοί του!» (Ρωμαίους 11:33).
Ο Θεός είναι Κυρίαρχος. Αυτός είναι ο μόνος και υπέρτατος κυβερνήτης της οικουμένης και δεν υπάρχει τίποτα έξω από τον έλεγχό Του. «Όλα όσα ο Κύριος θέλησε δημιούργησε» (Ψαλμός 135:6). Για τον Θεό δεν υπάρχουν τυχαία γεγονότα ή εκπλήξεις. Αυτός γράφει την ιστορία όλου του κόσμου και «πραγματοποιεί τα πάντα όπως θέλει και επιθυμεί ο ίδιος» (Εφεσίους 1:11). Ο Θεός δεν χρειάζεται τη συμβουλή και τη συγκατάθεση για οτιδήποτε επιλέγει να κάνει. Ούτε και κανένας μπορεί να Τον εμποδίσει να κάνει ό,τι Τον ευχαριστεί. «Δεν υπάρχει ο εμποδίζων την χείρα αυτού ή ο λέγων προς αυτόν, Τι έκαμες;» (Δανιήλ 4:35).
Ο Θεός είναι Παντοδύναμος. Αυτός κατέχει όλη τη δύναμη. Αυτός είπε: «Δες, εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός κάθε σάρκας· υπάρχει κάποιο πράγμα δύσκολο σε μένα;» (Ιερεμίας 32:27). Υπάρχουν μερικά πράγματα που ο Θεός δεν μπορεί να τα κάνει, όπως, π.χ., δεν μπορεί να ψευστεί ή να αλλάξει ή να κάνει λάθη ή να αμαρτήσει ή να αρνηθεί τον εαυτό Του. Μπορεί όμως να κάνει ό,τι επιθυμεί και είναι σύμφωνο με το χαρακτήρα Του.
Αυτές είναι σε γενικές γραμμές μερικές ιδιότητες που ο Θεός αποκάλυψε στη Βίβλο για τη φύση και το χαρακτήρα Του. Υπάρχουν και άλλες αλήθειες για τον Θεό στη Βίβλο, που θα δούμε σε άλλο κεφάλαιο, αν και υπάρχουν κάποια πράγματα γι’ Αυτόν που πιθανόν δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε. Ο Θεός «κάμνει μεγαλεία ανεξιχνίαστα, θαυμάσια αναρίθμητα» (Ιώβ 5:9). Απ’ αυτήν την άποψη, «Τον Παντοδύναμο, δεν μπορούμε να τον εννοήσουμε» (Ιώβ 37:23) και καμιά ιδιοφυία και ανθρώπινη λογική δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Το γεγονός αυτό δεν θα έπρεπε να μας προκαλέσει έκπληξη. Αν μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον Θεό, τότε δεν θα ήταν άξιος της λατρείας μας.

Οι πιέσεις και τα προβλήματα της σύγχρονης ζωής οδηγούν πολλούς ανθρώπους σε μια ανήσυχη αναζήτηση για το νόημα και το σκοπό της ζωής. ΄Εχουμε δει μερικές αλήθειες για το ποιος είναι ο Θεός.
Το ερώτημα τώρα είναι, ποιοι είμαστε εμείς; Γιατί υπάρχουμε; Γιατί είμαστε εδώ; Η ζωή του ανθρώπου έχει κάποιο νόημα ή σκοπό; Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι ο άνθρωπος «δεν υπάρχει» απλώς. Είναι κάτι παραπάνω από μια τυχαία συσσώρευση κυττάρων, που έτσι συνέβη να ταιριάζουν μεταξύ τους,
και να σχηματίζουν αυτό που ονομάζουμε «ανθρώπινο ον». Η Βίβλος μάς λέει ότι ο άνθρωπος πλάστηκε ειδικά από τον σοφό και άγιο Θεό.
«Και ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική του εικόνα, σύμφωνα με την εικόνα τού Θεού τον δημιούργησε, αρσενικό και θηλυκό τούς δημιούργησε» (Γένεσις 1:27). Ο άνθρωπος είναι παραπάνω από ένα καλά αναπτυγμένο ζώο ή έναν εξευγενισμένο πίθηκο. Είναι τόσο διαφορετικός από τα άλλα δημιουργήματα, όσο είναι τα ζώα από τα φυτά και τα φυτά από τα ορυκτά. Από άποψη μεγέθους είναι μικροσκοπικός, σε σύγκριση με τον ήλιο, τη σελήνη και τα άστρα, παρ’ όλα αυτά ο Θεός του έδωσε μοναδική και τιμητική θέση στο σύμπαν. Αυτό φαίνεται σε μια από τις πρώτες εντολές που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο: «και τους ευλόγησε ο Θεός, και είπε σ’ αυτούς ο Θεός: Αυξάνεστε και πληθύνεστε και γεμίστε τη γη» (Γένεσις 1:28). Ο άνθρωπος έγινε ο προσωπικός αντιπρόσωπος του Θεού στη γη, με εξουσία σ’ όλα τα άλλα ζωντανά δημιουργήματα.
Στο άνθρωπο ακόμη δόθηκε μια ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια. Το ότι δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα Θεού» δε σημαίνει ότι πλάστηκε στο ίδιο μέγεθος και τη μορφή του Θεού
(είδαμε ότι ο Θεός δεν έχει “μέγεθος” ή “μορφή”), ούτε ότι ο άνθρωπος ήταν μια μικρογραφία του Θεού, που κατέχει όλες τις ιδιότητές Του σε μικρή ποσότητα. Εννοεί ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ως πνευματικό, λογικό, ηθικό και αθάνατο ον, με μια φύση που ήταν τέλεια. Μ’ άλλα λόγια, ήταν η αληθινή αντανάκλαση του άγιου χαρακτήρα του Θεού. Και το πιο σπουδαίο, ο άνθρωπος με χαρά και σταθερά επέλεξε να υπακούει όλες τις εντολές του Θεού και ως αποτέλεσμα, ζούσε σε τέλεια αρμονία με τον Θεό. Ο άνθρωπος δεν είχε «κρίση ταυτότητας», τότε! ΄Ηξερε ακριβώς ποιος ήταν και γιατί βρισκόταν στον κόσμο και με υπακοή κράτησε τη θέση που του έδωσε ο Θεός. Και δεν ήταν μόνο ο άνθρωπος ολότελα ευχαριστημένος και πλήρως ικανοποιημένος με τη θέση του στον κόσμο, αλλά και ο Θεός ήταν ικανοποιημένος με τον άνθρωπο! Το γνωρίζουμε αυτό, γιατί μας το λέει η Βίβλος. Ο Θεός τελείωσε το έργο της δημιουργίας Του με τον άνθρωπο ως την κορωνίδα της δόξας Του: «Και είδε ο Θεός όλα όσα δημιούργησε· και να, ήσαν πολύ καλά» (Γένεσις 1:31). Σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας, τέλειοι άνθρωποι ζούσαν σ’ ένα τέλειο περιβάλλον, σε τέλεια σχέση ο ένας με τον άλλο και σε τέλεια αρμονία με τον Θεό. Η κατάσταση όμως του ανθρώπου σήμερα δεν είναι έτσι. Τι συνέβη;

Τι πήγε λάθος;

Η άμεση και σαφής απάντηση είναι ότι «η αμαρτία μπήκε στον κόσμο εξαιτίας ενός ανθρώπου και εξαιτίας της αμαρτίας ο θάνατος» (Ρωμαίους 5:12).
Ο πρώτος άνδρας και η πρώτη γυναίκα (Αδάμ και Εύα) είχαν μεγάλη ελευθερία, αλλά και μια σοβαρή προειδοποίηση: «από το δέντρο τής γνώσης τού καλού και του κακού, όμως, δεν θα φας απ’ αυτό, επειδή, την ίδια ημέρα που θα φας απ’ αυτό, θα πεθάνεις οπωσδήποτε» (Γένεσις 2:17). Αυτή ήταν μια δοκιμασία για τον άνθρωπο αν ήταν πρόθυμος να υπακούσει σ’ αυτό που είπε ο Θεός, απλώς και μόνο γιατί το είπε Θεός. Ο διάβολος όμως έκανε την Εύα να αμφιβάλλει και να παρακούσει στα λόγια του Θεού: «Και η γυναίκα είδε ότι το δέντρο ήταν καλό για τροφή, και ότι ήταν αρεστό στα μάτια, και το δέντρο ήταν επιθυμητό στο να δίνει γνώση, και αφού πήρε από τον καρπό του, έφαγε, και έδωσε και στον άνδρα της μαζί της, κι αυτός έφαγε» (Γένεσις 3:6). Τη στιγμή εκείνη « η αμαρτία μπήκε στον κόσμο». Με την ενσυνείδητη παρακοή του ο άνθρωπος, απέκοψε τον εαυτό του από τον Θεό. Ο Αδάμ και η Εύα αντί να αγαπούν τον Θεό, κατατρόμαξαν απ’ Αυτόν: «κρύφτηκαν από το πρόσωπο του Κυρίου τού Θεού, ανάμεσα στα δέντρα τού παραδείσου» (Γένεσις 3:8). Η αμαρτία τούς έκανε να αισθάνονται ντροπή, ενοχή και φόβο. Ο Θεός όμως είχε πει ότι ο άνθρωπος θα πέθαινε, αν παράκουε κι αυτό έγινε. Θάνατος σημαίνει αποχωρισμός. Σε μια τρομερή στιγμή ο άνθρωπος αποχωρίστηκε από τον Θεό, πέθανε πνευματικά. Επίσης άρχισε να πεθαίνει και φυσικά και έτσι τώρα είχε μια νεκρή ψυχή και ένα θνητό σώμα. Αυτό όμως δεν ήταν όλο. Τα τέκνα του Αδάμ και της Εύας κληρονόμησαν διεφθαρμένη φύση και αμαρτωλό χαρακτήρα. Και από τότε, όπως η μόλυνση στην πηγή του ποταμού, το δηλητήριο της αμαρτίας μεταφέρεται στους απογόνους του Αδάμ, έτσι ώστε «ο θάνατος πέρασε σε όλους τους ανθρώπους, καθόσο όλοι αμάρτησαν» (Ρωμαίους 5:12).
Σημειώστε τη σπουδαία λέξη «όλοι», που συμπεριλαμβάνει και το συγγραφέα και τον αναγνώστη αυτού του μικρού βιβλίου. Μπορεί ποτέ να μην συναντηθούμε εδώ στη γη, αλλά έχουμε κάτι κοινό και οι δυο μας, είμαστε αμαρτωλοί και πεθαίνουμε. «Αν πούμε πως δεν έχουμε αμαρτία, τότε αυταπατώμαστε και από μέσα μας λείπει η αλήθεια» (Α’ Ιωάννου 1:8). Κι αν λέμε ότι δεν θα πεθάνουμε, κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Τα γεγονότα δεν αλλάζουν, ακόμη κι αν δεν τα παίρνουμε στα σοβαρά. Πολλές από τις επικεφαλίδες των εφημερίδων, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο σήμερα, μας θυμίζουν το γεγονός ότι ο κόσμος βρίσκεται σε αταξία. Είναι εύκολο να καταδικάζουμε τη βία, την αδικία, την ανομία και την εγκληματικότητα στην κοινωνία. Προτού όμως κάνουμε κριτική στους άλλους, ρώτησε τον εαυτό σου αν είσαι τέλειος και αν ζεις μια ζωή που ευαρεστεί τον άγιο Θεό.
Είσαι απόλυτα τίμιος, καθαρός, στοργικός, ανιδιοτελής; Ο Θεός γνωρίζει τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα – κι ασφαλώς τις γνωρίζεις κι εσύ! «΄Ολοι αμάρτησαν και στερούνται τη δόξα του Θεού» (Ρωμαίους 3:23). Είσαι αμαρτωλός από τη γέννησή σου, από τη φύση και τις πράξεις σου καθώς και από δική σου επιλογή. Και επειγόντως, πρέπει να έρθεις αντιμέτωπος με τα γεγονότα και τις συνέπειες.

Είναι η αμαρτία σοβαρή;

Όταν γίνεται διάγνωση της ασθένειας, ρωτάς: «Είναι σοβαρή;» Είναι όμως ακόμη πιο σπουδαίο, να ρωτήσεις για την πνευματική αρρώστια της αμαρτίας. Πολλοί άνθρωποι θα παραδεχτούν και μάλιστα με χαμόγελο ότι είναι αμαρτωλοί, γιατί, στην πραγματικότητα, δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει αμαρτία. Γιατί την μεταχειρίζονται επιπόλαια, ισχυρίζονται ότι είναι «απλώς η ανθρώπινη φύση» ή κρύβονται πίσω από το γεγονός ότι «ο καθένας κάνει αμαρτίες». Αυτές όμως οι δηλώσεις δεν είναι παρά ελιγμοί για να ξεφύγουν το πραγματικό θέμα, τη σοβαρότητα της αμαρτίας. Παρακάτω αναφέρουμε μερικές αλήθειες που λέει η Βίβλος για σένα, ως αμαρτωλό.

Πού πηγαίνω από εδώ;

Υπάρχουν πολλές ιδέες και απόψεις για το τι συμβαίνει όταν πεθάνουμε. Μερικοί λένε ότι όλοι εκμηδενιζόμαστε. ΄Αλλοι πιστεύουν ότι όλοι τελικά θα πάνε στον ουρανό. Κάποιοι, μάλιστα, πιστεύουν ότι υπάρχει ένας ενδιάμεσος τόπος όπου οι αμαρτωλές ψυχές ετοιμάζονται για τον ουρανό. Η Βίβλος όμως δεν υποστηρίζει καμιά απ’ αυτές τις ιδέες. Αντίθετα, διαβάζουμε ότι «είναι καθορισμένο για τους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν και μετά να κριθούν» (Εβραίους 9:27). Εκείνοι που έχουν τακτοποιημένες σχέσεις με τον Θεό, θα γίνουν δεκτοί στον ουρανό, για να ζουν αιώνια στην ένδοξη παρουσία Του. ΄Ολοι οι άλλοι «θα τιμωρηθούν με όλεθρο αιώνιας απομάκρυνσης από την παρουσία του Κυρίου και από την ένδοξη κυριαρχία του» (Β΄ Θεσσαλονικείς 1:9). Η Βίβλος για να περιγράψει την κατάσταση αυτή, χρησιμοποιεί συχνά τη λέξη «κόλαση».

Ο άνθρωπος έχει ονομαστεί «θρησκευτικό ον». Η «Εγκυκλοπαίδεια Θρησκείας και Ηθικής» καταγράφει εκατοντάδες τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι προσπάθησαν να ικανοποιήσουν τις θρησκευτικές λαχτάρες, τους πόθους και τα αισθήματά τους. Κατέφυγαν στη λατρεία του ήλιου, της σελήνης και των άστρων, της γης, της φωτιάς και του νερού, των ξύλινων, πέτρινων και μεταλλικών ειδώλων, των ψαριών, των πτηνών και των ζώων. Λάτρεψαν αμέτρητες θεότητες και πνεύματα, που ήταν κατασκευάσματα της δικής τους διαστρεμμένης φαντασίας. ΄Αλλοι πάλι έχουν προσπαθήσει να λατρεύσουν τον αληθινό Θεό με ποικιλία θυσιών, τελετουργιών, μυστηρίων και λατρειών. Η «θρησκεία» όμως, όσο ειλικρινής κι αν είναι , ποτέ δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της αμαρτίας του ανθρώπου, για τρεις, τουλάχιστον, λόγους:
Η θρησκεία δεν μπορεί ποτέ να ικανοποιεί τον Θεό. Η θρησκεία είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να τακτοποιήσει τις σχέσεις του με τον Θεό. Κάθε τέτοια όμως προσπάθεια είναι μάταιη, επειδή ακόμη και οι καλύτερες προσπάθειες του ανθρώπου είναι αδύνατες, κι έτσι δεν είναι αποδεκτές από τον Θεό. Η Βίβλος είναι πολύ ξεκάθαρη, όταν λέει: «΄Ολη η δικαιοσύνη μας είναι σαν ένα ρυπαρό ιμάτιο» (Ησαϊας 64:6). Ο Θεός απαιτεί τελειότητα και η θρησκεία είναι αδύνατη να ανταποκριθεί σ’ αυτή την απαίτησή Του.
Η θρησκεία δεν μπορεί ποτέ να αφαιρεί την αμαρτία. Οι αρετές σου δεν μπορούν ποτέ να διαγράψουν τις αχρειότητές σου. Οι καλές πράξεις ποτέ δεν μπορούν να απομακρύνουν τις κακές. Αν κάποιος θέλει να τακτοποιηθεί με τον Θεό, «αυτό δεν είναι επίτευγμα δικό σας… για να μην καυχηθεί κανείς» (Εφεσίους 2:8,9). Καμιά θρησκευτική προσπάθεια, εμπειρίες, βάπτισμα, θεία ευχαριστία, εκκλησιασμός, προσευχές, χαρίσματα, θυσία χρόνου και προσπάθειας, μελέτη της Βίβλου ή οτιδήποτε άλλο, δεν μπορούν να αφαιρέσουν έστω και μια αμαρτία μας.
Η θρησκεία ποτέ δεν μπορεί να αλλάξει την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου. Η συμπεριφορά του ανθρώπου δεν είναι το πρόβλημά του, είναι απλώς το σύμπτωμα. Η καρδιά του προβλήματος το ανθρώπου είναι το πρόβλημα της καρδιάς του ανθρώπου. Εκ φύσεως η καρδιά του ανθρώπου είναι διεφθαρμένη και εξαχρειωμένη. Το να πηγαίνεις στην εκκλησία και να παίρνεις μέρος στις τελετουργίες μπορεί να σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, αλλά δεν μπορούν να σε κάνουν καλό. «Ποιος μπορεί να βγάλει καθαρό από ακάθαρτο; Κανένας» (Ιώβ 14:4). Μερικές από τις θρησκευτικές πράξεις που αναφέραμε παραπάνω, είναι προφανώς «καλές» καθαυτές. Για παράδειγμα, είναι σωστό να εκκλησιάζεσαι, να διαβάζεις τη Βίβλο, να προσεύχεσαι, γιατί ο Θεός μάς παραγγέλλει να το κάνουμε. Δεν πρέπει όμως να στηρίζεσαι σ’ αυτά για να σε σώσουν, να τακτοποιήσουν τις σχέσεις σου με τον Θεό. Όχι μόνο γιατί είναι αδύνατον να σε σώσουν, αλλά αν εμπιστευτείς σ’ αυτά, στην πραγματικότητα, προσθέτεις στην αμαρτία σου και στην καταδίκη σου.

Υπάρχει απάντηση;

Ασφαλώς υπάρχει! Και την έδωσε ο Θεός. Το κεντρικό μήνυμα της Βίβλου συνοψίζεται στα λόγια: «Γιατί ο Θεός αγάπησε με μια τέτοια αγάπη τον κόσμο, ώστε πρόσφερε το Γιο του το Μονογενή, για να μην χαθεί ο καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάννης 3:16).
Είδαμε σε περασμένο κεφάλαιο ότι ένας δίκαιος και άγιος Θεός πρέπει να τιμωρήσει την αμαρτία. Η Βίβλος όμως μας λέει ακόμη ότι «ο Θεός είναι αγάπη» (Α΄ Ιωάννου 4:8). Αν και ο Θεός μισεί την αμαρτία, αγαπά τους αμαρτωλούς και επιθυμεί να τους συγχωρήσει. Πώς όμως μπορεί ο αμαρτωλός να συγχωρηθεί, ενώ ο νόμος του Θεού απαιτεί τον πνευματικό και φυσικό του θάνατο; Μόνο ο Θεός μπορούσε να λύσει αυτό το πρόβλημα και το έκανε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. «Ο Πατέρας έχει στείλει το Γιο, Σωτήρα του κόσμου» (Α΄ Ιωάννου 4:14).
Ο Θεός Υιός έγινε άνθρωπος, παίρνοντας την ανθρώπινη φύση. Αν και ο Ιησούς έγινε τέλειος άνθρωπος, παρέμεινε τέλειος Θεός. Η Βίβλος λέει ότι «σ’ αυτόν (τον Χριστό) κατοικεί ολόκληρο το πλήρωμα της θεότητας σε σωματική μορφή» (Κολοσσαείς 2:9). Παρέμεινε τέλειος Θεός σαν να μην είχε γίνει άνθρωπος και έγινε τέλειος άνθρωπος σαν να μην ήταν Θεός. Γι’ αυτό ο Ιησούς Χριστός είναι μοναδικός και η Βίβλος το βεβαιώνει με πολλούς τρόπους. Η σύλληψή Του ήταν μοναδική. Δεν είχε ανθρώπινο πατέρα, αλλά η σύλληψη Του από την Παρθένο Μαρία έγινε με τη θαυματουργική δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

Πώς μπορώ να σωθώ;

Αφού διάβασες τα προηγούμενα κεφάλαια, το ερώτημα είναι: θέλεις ειλικρινά να σωθείς; Θέλεις να τακτοποιήσεις τις σχέσεις σου με τον Θεό, άσχετα με το κόστος και τις συνέπειες αυτής της απόφασης; Αν όχι, τότε δεν έχεις συλλάβει τη σπουδαιότητα του μηνύματος αυτού του μικρού βιβλίου. Γι’ αυτό, θα πρέπει να το ξαναδιαβάσεις αργά και προσεκτικά, ζητώντας από τον Θεό να σου δείξει την αλήθεια.
Αν ο Θεός σου έδειξε την ανάγκη σου και θα ήθελες να σωθείς, τότε στρέψου «εις τον Θεόν με μετάνοιαν και την πίστιν την εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν» (Πράξεις 20:21).

Πρέπει να πιστέψεις στον Χριστό. Πρώτα απ’ όλα, αυτό σημαίνει να δεχτείς ότι είναι «ο Χριστός, ο Γιος του Ζωντανού Θεού» (Ματθαίος 16:16) και «πέθανε στον καθορισμένο καιρό για λογαριασμό των ασεβών» (Ρωμαίους 5:6). Δεύτερο, σημαίνει να πιστέψεις ότι με τη δύναμη και αγάπη Του, ο Χριστός είναι δυνατός και θέλει να σεσώσει. Τρίτο, σημαίνει, στην πραγματικότητα, να εμπιστευτείς στον Χριστό και να στηρίζεσαι σ’ Αυτόν και μόνο σ’ Αυτόν, για να τακτοποιηθούν οι σχέσεις σου με τον Θεό. Μη στηρίζεσαι στην καλοσύνη, στην ηθική, στις αγαθοεργίες και στη θρησκεία σου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Πρέπει να σταματήσεις να εμπιστεύεσαι σε οτιδήποτε άλλο και να εμπιστευτείς μόνο στον Χριστό, που «έχει τη δύναμη να σώζει για πάντα όσους προσέρχονται στο Θεό μέσω αυτού» (Εβραίους 7:25). Αν ο Θεός σού έδειξε την ανάγκη σου και σου έδωσε αυτήν την
επιθυμία, τότε έλα στον Χριστό και κάνε το τώρα!

Αν τώρα εμπιστεύτηκες τον Χριστό, υπάρχουν πολλές θαυμαστές εμπειρίες που μπορείς να απολαύσεις. Π.χ., έχεις τώρα τη σωστή σχέση με τον Θεό. Η Βίβλος αυτό το ονομάζει «δικαίωση». Διακηρύττει: «Aφού δικαιωθήκαμε με βάση την πίστη, έχουμε αποκτήσει ειρήνη με το Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού» (Ρωμαίους 5:1). Διά του Χριστού, οι αμαρτίες σου έχουν εξαλειφτεί. Διαβάζουμε «πως χάρη στ’ όνομά του θα λάβει συγχώρηση ο καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν» (Πράξεις 10:43). Τώρα είσαι μέλος της οικογένειας του Θεού. ΄Οσοι Τον εμπιστεύονται «σ’ αυτούς έδωσε το προνόμιο να γίνουν παιδιά του Θεού» (Ιωάννης 1:12). Είσαι αιώνια ασφαλισμένος, γιατί «δεν υπάρχει πια καμιά περίπτωση καταδίκης για εκείνους που ανήκουν στον Ιησού Χριστό» (Ρωμαίους 8:1). Ο ίδιος ο Θεός ήρθε στη ζωή σου στο πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος.
«Tο Πνεύμα εκείνου που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς κατοικεί μέσα σας» (Ρωμαίους 8:11). Τι θαυμαστές είναι οι αλήθειες αυτές!
Στη συνέχεια, είναι ανάγκη να αυξηθείς στη νέα πνευματική σου ζωή.